Zgodnie z art. 92 kodeksu pracy pracownik zachowuje prawo do określonej części wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy spowodowanej: chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną, wypadkiem w drodze do lub z pracy, poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddaniem się zabiegowi ich pobrania. Wynagrodzenie to nazywane jest wynagrodzeniem gwarantowanym albo chorobowym.
Wysokość pensji na zwolnieniu lekarskim jest uzależniona od różnych czynników takich jak: rodzaju choroby, czasu jej trwania, stopnia szkodliwości i stażu pracy. Dokumentem, na podstawie którego wypłacane jest wynagrodzenie chorobowe, jest prawidłowo wypełniony przez lekarza druk ZUS ZLA (L-4). Pracownik jest zobowiązany dostarczyć pracodawcy druk L4 w ciągu 7 dni od daty jego wystawienia. Powiadomienie pracodawcy o chorobie musi nastąpić najpóźniej drugiego dnia niezdolności pracownika do pracy. W przypadku zwłoki w dostarczeniu zwolnienia, wysokość wynagrodzenia chorobowego może obniżyć się nawet o 25%.
Zgodnie z art. 92 kodeksu pracy pracownikowi należy się wynagrodzenie za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:
W związku z powyższym wynagrodzenie za zwolnienie lekarskie przysługuje pracownikowi nawet za jeden dzień nieobecności w pracy. Pracodawca po otrzymaniu druku ZUS ZLA jest zobowiązany wypłacić wynagrodzenie chorobowe za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy, a jeżeli pracownik ukończył 50. rok życia – za pierwsze 14 dni choroby.
Okres 33 dni ( a w stosunku do pracowników po 50 roku życia-14 dni), obciążający obowiązkiem wypłaty wynagrodzenia przez pracodawcę stanowi łączny okres w danym roku kalendarzowym, a więc sumę dni niezdolności do pracy. Po wyczerpaniu okresu 33 dni niezdolności do pracy, począwszy od 34 dnia niezdolności, przysługuje pracownikowi zasiłek chorobowy.
Wysokość wynagrodzenia w czasie choroby wynosi:
Należy nadmienić, że wynagrodzenie z tego tytułu może być większe, jeśli przewidują to obowiązujące u danego pracodawcy regulacje wewnętrzne (art. 9 par.2 kodeksu pracy)
Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego dla pracownika wyliczana jest analogicznie jak podstawa zasiłku chorobowego.
Wyliczeniu następuje w oparciu o przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika, wypłacane za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym wystąpiła choroba. Jeśli mamy do czynienia z krótszym stażem pracy wysokość chorobowego wylicza się za przepracowane miesiące kalendarzowe, poprzedzające miesiąc, w którym wstąpiła niezdolność do pracy. Wynagrodzenie należy rozumieć przychód pracownika, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne.
Jeżeli pracownik pracował niepełne miesiące w celu wyliczenia podstawy wynagrodzenia chorobowego:
Wynagrodzenie za czas choroby przysługują ubezpieczonemu po upływie tzw. okresu wyczekiwania. Długość okresu wyczekiwania jest uzależniona od tego, czy ubezpieczony podlega ubezpieczeniu chorobowemu obowiązkowo czy dobrowolnie.
Decydującym kryterium jest więc okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu który w przypadku ubezpieczenia obowiązkowego wynosi 30 dni, zaś przy ubezpieczeniu dobrowolnym (np. w przypadku umowy zlecenie) – 90 dni.
Ubezpieczony, który zachoruje przed upływem okresu wyczekiwania, może w szczególnych sytuacjach nabyć prawo do wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku. Wówczas już od pierwszego dnia podlegania ubezpieczeniu chorobowemu prawo do świadczeń będzie przysługiwało:
Zapraszamy na szkolenie ze zmian w prawie pracy w 2016 r., którego zagadnienia będą dotyczyć najnowszych zmian w prawie pracy.
Szczegółowe informacje dotyczące programu znajdziecie Państwo klikając linki poniżej:
COGNITIO – Centrum Przedsiębiorczości i Szkoleń s.c.
biuro@cognitio.edu.pl
www.cognitio.edu.pl
opracował: Rafał Andrzejewski
Ułatwienia dostępu