Czy dane osób zmarłych są danymi osobowymi?

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych,  za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej.  Tutaj musimy się odwołać do Kodeksu Cywilnego.

Kodeks cywilny nie zawiera ustawowej definicji osoby fizycznej. Za osobę fizyczną uważa się jednak człowieka, będącego uczestnikiem stosunków cywilnoprawnych.

Z osobą fizyczną mamy do czynienia od chwili urodzenia człowieka. Narodziny są także momentem, od którego osoba fizyczna uzyskuje zdolność prawną, tzn. może być podmiotem praw lub obowiązków. Wyjątkiem od tej reguły jest dziecko poczęte, ale nienarodzone (tzw. nasciturus), które może być podmiotem praw, o ile że urodzi się żywe. Osoba fizyczna kończy swój byt prawny w chwili śmierci lub uznania jej za zmarłą według przepisów Kodeksu cywilnego.
W związku z powyższym ustawa o ochronie danych osobowych ma zastosowanie tylko do przetwarzania danych osobowych osób żyjących, a odmowę udzielania informacji na temat osób zmarłych z powołaniem się na ustawę o ochronie danych osobowych należy uznać za nieprawidłową.

W przypadku wykorzystania danych osób zmarłych (np. przesyłania ulotek reklamowych adresowanych do nieżyjącej osoby), osobom bliskim, których dobra osobiste, tj. na przykład kult pamięci o osobie zmarłej, zostały naruszone przysługuje prawo wystąpienia z powództwem cywilnym do sądu powszechnego.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1182, z późń. zm.):

www. giodo. gov.pl